Wydział Sztuki jest jednym z młodszych wydziałów Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im. K. Pułaskiego w Radomiu i jednocześnie jedną z prężniej działających jednostek Uczelni. Stwarza możliwości kształcenia artystycznego młodzieży pochodzącej z okolic Radomia, dając jej szansę studiowania w pobliskim mieście, jest atrakcyjną propozycją dla osób z województwa mazowieckiego oraz terenu całej Polski, jak również zagranicy (Ukrainy i Białorusi). W ramach programu Erasmus i Erasmus+ kontynuowali tu swoje studia studenci uczelni artystycznych z wielu krajów Europy. Absolwenci Wydziału Sztuki pracując w wyuczonym zawodzie osiągają wymierne sukcesy w zakresie twórczości artystycznej, sztuki mediów, grafiki, projektowania architektonicznego i designu. Wydział Sztuki na bieżąco aktualizuje ofertę kształcenia Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego, ciągle rozszerzając swoją propozycję edukacyjną. Dzięki ambicjom i wysiłkom pracowników dokonano wielu zmian programowych w obszarze dydaktyki, rozbudowano szczegółowe programy nauczania. Kształcenia artystyczne na Wydziale prowadzone jest na czterech kierunkach: Sztuka Mediów i Edukacja Wizualna (studia I i II stopnia), Grafika (jednolite studia magisterskie), Architektura wnętrz (studia I stopnia), Wzornictwo ubioru i akcesoriów mody (studia I stopnia).
Swój stały rozwój Wydział Sztuki kontynuuje również poprzez działalność na rzecz otoczenia społecznego, udział w różnych wydarzeniach, projektach artystycznych, badawczych, działalności wystawienniczej i popularyzatorskiej. Wysoki poziom tych dokonań zapewnia uzyskiwanie przez pracowników kolejnych stopni doktorskich i habilitacyjnych oraz tytułów profesorskich w zakresie sztuk plastycznych. Sukcesy osobiste wraz z osiągnięciami w obszarze sztuki i nauki, doprowadziły do uzyskania przez Wydział Sztuki praw akademickich – prawa doktoryzowania (w 2008 roku) oraz prawa habilitacji i prawa postępowania o nadanie tytułu profesora (w 2018 roku).
Założeniem wystawy Totum pro parte. Sztuka Wydziału Sztuki jest prezentacja dokonań artystów-pedagogów oraz ich studentów, związanych z radomską uczelnią, w kontekście przedstawienia całościowego obrazu działalności artystycznej tej jednostki akademickiej. Całokształt tej działalności jest reprezentowany przez odpowiednio zestawione komplementarne części składowe (osoby, dzieła, projekty) ukazane w zindywidualizowanym układzie narracyjnym i ekspozycyjnym.
Wystawy zbiorowe, zwłaszcza te łączące odmienne dyscypliny sztuki, dają możliwość wejrzenia w różnorodność postaw, rodzajów ekspresji, pozwalają na poetyckie zauroczenie się specyficzną narracją i metaforami zawartymi w stricte ekspresywnych środkach wyrazu plastycznego. Artystyczna wolność tworzenia, w przypadku tej wystawy, ograniczona jest jedynie pomysłem i możliwościami warsztatowymi, natomiast sekret poznania i percepcji świata tkwi w równowadze zawartej pomiędzy rzeczywistością i wyobraźnią, zaś odpowiedzią są prezentowane dzieła.
Dokonania zgromadzone w obrębie wystawy są barwnym, sugestywnym panoptikonem, ukazującym możliwości techniczne i osobowości twórcze ich autorów; obok tego, Totum pro parte staje się retoryką obrazu, w której pojawia się sensotwórcze zastąpienie migotliwej składanki poszczególnych prac, nabudowującą się nad nimi filozoficzną całością. Ta jednak nie jest dowolna, jak też niewinna. Dziedziczy oczywiste zakorzenienie we wszystkich elementach składowych, ale jest ich raison d’être, jest naddatkiem sensu, reprezentacją o auratycznym charakterze. Gdyby było inaczej, to ten naddatek sensu byłby tylko pustą retoryczną figurą. A tu zjawia się jako reprezentująca moc, która zaświadcza o dokonującej się determinacji. To nie „otoczka”, albo jakiś bliżej nieokreślony, mgławicowy powidok. To niedający się pomylić z przypadkowym [przygodnym] efektem zestawienia meta-obraz całości. Całość jako totalność nigdy nie daje się redukować do składających się na nią części, odwrotnie, zawsze jest czymś więcej i czymś ponad, jest realnością sui generis. Także wtedy, gdy odnosi do wieloznaczeniowości symbolu. Podobnie jak u Anselma Kiefera, w odwołaniu się do tekstu Adrea Emo, z trwającej właśnie jego wystawy honorującej 1600-lecie Najjaśniejszej Republiki (Serenissima Venezia) w Palazzo Ducale i do której nie można się dostać inaczej, jak tylko przechodząc przez przestrzenie całego pałacu, czyli pełną historię weneckiego universum: „Questi scritti, quando verrano bruciati, daranno finalemente un po’ di luce” **
Na wernisaż zapraszamy w czwartek 8 grudnia o godz. 18.00
* „Całość zamiast części”
** „Te pisma, gdy zostaną spalone, kiedy spłoną, w końcu rzucą trochę światła” (Andrea Emo, filozof włoski)
Wyświetleń w tym roku : 7678
Wszystkich wyświetleń : 30444
